It´s Time

To the protesting people, on wednesday 14th November 2012

Mosleh Rebwa

It´s Time

Unite! Unite

Yaaaaaaah; it´s time

Don´t be late

Yaaaah; it is time

They can´t rein any more

It is time

We can´t stand it; no more

it is time

time to unite

Yaaaah; it is time

Time to get back

what we lost before

Yaaaah; it is time

get together

get the power

Yaaaah; it is time

Don´t be silly don´t be late

Yaaaah; it is time to unite

Yaaaah; it is time

Unite! unite

No borders, but class

Yaaaah; it is time

for the sunrise;

it is time

for the rainfalls

it is time

for all the dreams

it is time!

all the blood “we shed before”

it is time!

for “the crying Earth”

it is time!

for “the weeping shores”

it is time!

time to “glance beyond the stars”

it is time

after so much “we drifted far”

Yaaaah; it is time to unite!

“Nothing to lose but our chains”

u...ni...te! ...U...NI...TE!

What is waiting are our gains

its time!

time for the “forcible overthrow”

!let them tremble when we all say: Down with you!

it´s time

دروغهای اوباما

دروغهای اوباما

دروغهای بیشمار اوباما در سخنرانی پیروزی را قلمهای تواناتری باید افشاکنند. هدف این نوشته کدشکنی دروغهای واضحتر این شازده است که به این زودی خشم فروخورده ی انسانهای شریف امریکایی را نادیده گرفته و به خود مدال شازده ی محبوب میدهد. مشکل اینجاست که دروغهای این شازده اشک به چشمان برخی آدمهای معصوم هم میآورد! به خصوص درایران و در میان خشم مردم علیه وحشیگری حاکم, ممکن است این چاپلوسیها زمینه ی پذیرش داشته باشد.

دهها میلیون انسان شریف در آمریکا, اوراق رای را, به جای کارناوال انتخاباتی, به اشغالدانها سپردند! آری, دهها میلیون انسان عاقل و بالغ در آمریکا, وعده های ایشان در باره ی <زندگی شیرین پشت پیچ بعدی> را یک دروغ بیشرمانه ی یک رهبر سرمایه داری تعبیر کردند؛ عوامفریبی که پس از سالها تحمیل بحران اقتصادی به مردم, وعده ی استثمار شدن بازهم وحشیانه تر میدهد, و با سخنانی میراث گرفته از جان کندی, طلبکاری امریکایشرا به یاد مخاطبانش میآورد که بازهم جان بکنند و حالاحالاها منتظر آسایش نباشند!

ایشان بیشرمانه ادعا میکنند که دهه ی جنگ تمام میشود در حالیکه جهنم لیبی و سوریه و آتش القاعده در سراسر خاورمیانه از برکات پنتاگون ایشان است. به علاوه, هرازگاهی با تهدید گزینه ی نظامی علیه ایران, تهدید به جهنمی میکند که ابعادش باورنکردنیست.

و دروغهای میراثیش از معاویه و خمینی که گویا فقیر و غنی, همه باهم, رویای مشترک دارند؛ ایشان هم میگویند: مهم نیست... فقیر یا غنی باشید... همه باهم رویای امریکا را میسازیم! این عوامفریبی را اما دهها میلیون از مردم شریف آمریکا که خواهان تغیرات جدی و رادیکال هستند, باور نکردند. آنان به همه ی ننه من غریبم های این شازده بی اعتنایی کردند و ورقه ی رای را توی صورتش زدند.

شاید کسانی, از اشک به چشم آمدگان, دلگیر شوند که بالاخره این یارو در مقابل رژیم هار حاکم برایران ایستاده است! اینجا هم تنها خواجه یی ساده دل باور میکند که ایشان و رژیمشان چیزی بیشتر از رام کردن یک رژم سرکش را, در ایران, مد نظر داشته باشند؛ چرا که این حقیقت را این شازده و دستیارانش بارها به روشنی گفته اند. چنانچه به رام کردن رژیم هم موفق نشوند, سوغاتشان اگر جنگی دهشتناک نباشد, اژدهایی را درآستین دارند که در زمان اعلیحضرت فقید مار آنرا تجربه کردیم. تردیدی هم نیست که اردنگی کردن آن اژدها هم پای مارا میبوسد, امابه بهای مصائب بازهم بیشتری! به همان نشانی که سی وچند سال پیش فکر نمیکردیم رژیمی هارتر از رژیم شاه در انتظارمان باشد میتوانیم اطمینان داشته باشیم که رژیم سوغاتی کودتاگران ۲۸ مرداد, معصوم تر از رژیم فعلی نخواهد بود.

در مجال این نوشته ی کوتاه نیست که آلترناتیوی معرفی شود اما عمق اندیشه ی درخشان روزا لوکزامبورک اینجا روشنتر میشود که گفت: سوسیالیسم یا بربریت! آری, چنانچه سوسیالیسم آلترناتیو نباشد بربریتی حاکمیت میکند که به چنین شازده یی, به جای دادخواست محاکمه به عنوان جنایتکار جنگی, جایزه ی نوبل صلح میدهد؛ بربریتی که به جای ایشان, یک همپالگی فاشیست و کوردل را کاندید ریاست دهشتناکترین ماشین جنگی تاریخ میکند که میخواهد, از جمله, قوانین شریعت را در آمریکا زنده کند.

اگر ما این بربریت را نمیخواهیم چه آلترناتیوی به جز سوسیالیسم؟

Prevent Killing!

Prevent Killing!

A poem by:

Mosleh Rebwar;

against,

The Capital Punishment.

Prevent killing,

through killing?

Are you kidding?

Why you then murder the lovers;

Are they killers?

Or just love makers?

Life makers?

O, yes; illegal love makers!

They are illegal life makers!

***

Prevent killing?

through killing?

Are you kidding?

Why then kill a soldier;

who refuses to kill others?

Why then hang a thief of horses?

You are reigning! As a matter of fact, you are reigning,

Through killing.

Through your killers,

you, reign over us;

***

Punishment? Are you punishing?

Punishing whom?

Punishing professional Killers? Your Armies?

Your own killing machines colleagues?

Your Pentagon?

Those who kill innocents, always

in their fields

and then call it battle fields?

You never punish any one; none of your own, anyway!

You are reigning! As a matter of fact, you are reigning.

Through killing.

Through your killers,

You reign over us all!

***

You can kill us, but not kid us!

you ain't kidding us no more!

You can kill me,

but not fool me!

You are using your cruel power

to reign over us, you murderer!

you wanna make me obey!

Never, no way!

you've never prevented murder.

you are the murderers master.

Time to stop you: murderer!

gonna stop killing machines;

reigning machines.

If not in battle fields, so in butter fields.

!And then battle fields

ترانه یی برای چ گوارا

 تا جاودان

ترانه یی ا ز Victor Jara    

 ترجمه آزاد فارسی : ریبوار

عشق تورا

 از قله های تاریخ آموختیم،

و از خورشید رخشان شهامتت

             درآن حصار مرگ .

قلبهامان سرشار

 ازحضور شفاف و

        شورآفرین تو ست،

رفیق فرمانده؛ چه گوارا!

که دستهای پرهیبت و توانایت

تاریخ را به پیش میراند

سانتاکلارا،  سراسر،

 بیدار دیدار توست

قلبهامان سرشار

 ازحضور شفاف و

        شورآفرین تو ست،

رفیق فرمانده؛ چه گوارا!

با خورشید های بهاران میایی

تا بادهارا به آتش کشی

تا نهال پرچم سرخ را بارور کنی

با فروغ لبخندخویش

قلبهامان سرشار

 ازحضور شفاف و

        شورآفرین تو ست،

رفیق فرمانده؛ چه گوارا!

عشق انقلابیت

             آغازی نوین را    

                    رهگشاست

              آنگاه که همگان

سوداسر دستان آزادیبخش تواند

قلبهامان سرشار

 ازحضور شفاف و

        شورآفرین تو ست،

رفیق فرمانده؛ چه گوارا!

وما ادامه میدهیم،

چنانکه همراه تو بودیم

وهمراه فیدل، باتوپیمان تازه کنان

تا جاودان، رفیق فرمانده!

رفیق فرمانده؛ چه گوارا!

میمونهای آدم نما

شعری برای ترانه

میمونای آدم نمام

 رئیس دارن                                 

       (شاهی، پریزیدنتی، چیزی)

                    یه نرٌه- میمونٍ یوغورتر از همه

 

                  و در کل، میمونای نر بر ماده ها مسلطن؛ 

اما اونا

هیچوخ ماده هاشونو سنگسار نمیکنن...

 

***

وقتی رئیس

      حالش گهُ- مرغی میشه واویلاس؛

                کله ی هرکدوم رو که

                   جلوش سبز بشه میشکنه!              

اما هنوز

               زندون و اعدام ندارن

                  خیلی هم مونده تا اونام  

                           کوره ی میمون سوزی اختراع کنن! 

 

                                                    *** 

میمونای آدم نمام سرزمینشونو می پان

                 سرش با میمونای دیگه دعوا دارن

                                 بزن بکش راه میندازن

اما اونا

هنوز پاسپورت و گلوله کشف نکردن!

 

                                                         ***

میمونای آدم نمام

                   به پیراشون اهمیتی نیمیدن

                   ماده هاشونم همیشه

                                    بچه-بغل

                                    دنبال غذا میدون.

اما هنوز

                عقلشون قد نداده که

                     میشه بچه ها رو فروخت!

آخه اونا

                هرچی باشه       

                        آدم که نیستن؛ میمونن!

ناموس و غیرت ندارن!

سرٍ ماده هاشون هیچوخ جنگ ندارن!

هیچ از تمدن سرٍشون نمیشه که؛

نمیدونن که میشه از کارٍ اونای دیگه زندگی کرد؛

میشه همه چیز رو فروخت؛

بچه ها رو، عشق رو، سکس رو،

آفتاب رو، کنار دریا رو،

                        جاهای خوش آب و هوا رو،

خودِ آدم- بزرگارو،

همه ی این چیز- میزا رو میشه فروخت و به اوجٍ

                                             فرهنگ و تمدن رسید!

            مصلح  ریبوار

برابری

شعری از

شاعره ی معاصر سعاد صباح

ترجمه از عربی

مصلح ربوار

میگن نوشتن واسه زن گناه داره؛

ننویس زن!

میگن ستایش کلام

واسه ی زن حرومه

جوهری که باش مینویسی

زهری یه که سرمیکشی

ننویس زن!

اما ببین؛

من

ایناهام

نوشتم و اون زهر رو هم سرکشیدم

هیچ هم دواخور نشدم!

ستاره های آسمون رو من

آتیش زدم

هیچ خدا – پیغمبری هم

نیومد بگه دستشون نزن!

میگن که "شعر فقط امتیاز مرداس؛

ساکت ضعیفه! حرف نزن!"

میگن که عشق وعاشقی مال مرداس

دریای هولناکیه. بپا، توش غرق نشی؛ بپا!

اما ایناهام من؛ ببین!

دلمو به دریا زدم و رفتم جلو. سیر دلم شنا کردم.

میبینی غرق هم نشدم!

میگن حریم عشق رو

شکوندی

تو قبیله

شاعر که ماده نمیشه!!

جان خودت مسخره نیست؟!

تو این دوره که آدما

رفته ن رسیده ن اون بالا تا آسمون،

اینا میخوان زنها رو

زنده به گورشون کنن!

با خودم میگم

اگه آواز خوندن مرد حلاله،

پس چرا از صدای زن اینجوری چندششون میشه؟!

این دیوارای خرافات

تاکی همینطور بمونه؟!

این دیوارا

که مابین برگ و درخت، بارون و ابر،

آهوی نرو ماده آهو حایل شده

چرا همینطور بمونه؟!

کی گفته نشر یا فکرکردن

زنونه ـ مردونه داره؟!

کی گفته که

گل و گیا

نباس صدای گنجشکها رو بشنون؟!

میگن با این کارسنگ قبرت رو شکوندی!

آره درسته؛

دستمم درد نکنه!

نه فقط همین،

خفاشا رو هم تا درک تاروندم!

من با شعرام

ریشهِ این نفاقها رو

تا تهِ ته سوزوندم

میخوام بگم که

شب رو

به پهنای همهِ آسمون

شکوندم!

بذار که تیرم بزنن

چه چیزی از آهویی که زخمی شده قشنگتره!؟

بذار که دارم بزنن

خون من مگه ازخون اونای دیگه رنگینتره!؟

میگن که زن ضعیفه س!

بهترینشون زنیه به سرنوشتش راضیه!

آزادی واسه زن بلاس؛

شیرینترین زن زنیه برده و بی زبون باشه!

میگن شعر وادبیات یه جور گیا س

که تو بیابونای ما سبز نمیشه!

زنی که شعر مینویسه یه نشمه یٍ بی سروپاس!

من به حرفهایی که اونا پشت سرم دارن میگن

میخندم

حرفن اینا

حرف مفت دور و زمان حلبی؛

عقل زمان حلبی!

من همونطور

رو قله ها آوازامو میخونم

و میدونم

که این رعدو برقا میرن

این گردبادا

این خفاشا

همه میرن...

این منم که موندنیم!

Första maj sång

Första maj, första maj
varje sliten kavaj
blir en mantel av strålande ljus,
varje trött proletär
glömmer mödornas här
och går drucken av vårvindars rus.

O du älskogens vår,
som befriande går
över landen i segrarefärd,
du är drömmens också,
och var blick i det blå
är en blick in i undrenas värld.

Vart förtryckarnas hot,
varje vardag med sot
blir idag som en lumpen legend.
Och var håg och vår hand,
röres fritt utan band,
och vår blick är mot framtiden spänd.

با هیچ خەمی ریی پی نەگری

April 29, 2012

نه  رومه لخه زای شاران و 
نه کاره-ساتی هه له بجه و
نه جه هه ننه می جه بهه کان
 با هیچ خه می ریی پی نه گری
جه ژنی شادی  "ئه یاره"،  دی!

***
نه بیکاری،
نه برسیه تی، 
ره نگ-زه ردی مندالی په تی؛
نه؛
هیچ خه می،
با به ر به م شادی یه نه گری!
بخروشی!
سروود بلی!
با ئالای سوور به-لرفه بی!
با ورشه ی چاو برووسکه بی!
شریخه ت هه وره گرمه بی!
با دنیایه ک شادی و سه وزی و به هره مه ندی
                        له ناخی زه وی هه لقولی...
|||
با هیچ خه می ریی پی نه گری؛
                         وه ک چریکه ی هه زاران بولبولی به هار،
                         تی چریکینه سروودی یه کی ئه یار!
ئاخر ئه مسال 
ده یان و سه دان...
            هه زاران ئیعتیسابمان به ده سته وه؛
               سه دان جار دیینه خیابان!
  تی چریکینه سروودی یه کی ئه یار؛
ئاخر ئه مسال
      ده یا ن هه زار هیرش و هه لمه ت ده به ینه سه ر کویله تی:
له کوریا، ئه فریقا، ئه لمان، ئینگلیس، ئه مریکا، له هستان؛
له هه ر شوینیک ده ستمان بروا،
ئالقه-ئالقه ی ئه م زنجیره ئه پچرینین!
وه ک مارشی پته وی ئه مرو،
               هه نگاو به ره پیش هه لدینین،
نیزامی کویله تی کری دائه رزینین؛
                                          ئه ی فه وتینین!
با هیچ خه می ریی پی نه گری:
         زورمان دژواری کیشاوه
        زوریان دژواری پی چه شتین...
هه زاریه کیک له و تالاوه م کرد به گه رووی چه قویه ک دا،
چه قو سه ر تا خوار دووله ت بوو؛
                          ده م تا مشتوو!
|||
با هیچ خه می ریی پی نه گری؛
سالمان له سال خوشتر ئه بی!
وه ک چریکه ی هه زار مندالی کریکار
تی چریکینه سروودی یه کی ئه یار!
ریبوار
یه کی ئه یاری 1985

تعطیل رسمی 8 مارس

تعطیل رسمی 8 مارس

در میان مطالب متنوع و مفید در گرامیداشت روز جهانی زن باید این خواست راهم به پیش راند: تعطیل رسمی 8 مارس!

8 مارس و اول مه دو روز بزرگ سال در جنبش کارگری کمونیستی هستند. اول مه، به مثابه ی روز جهانی کارگر، دربسیاری از کشورها، از جمله در ایران، تعطیل رسمی است. برای رسمیت دادن به تعطیلی روز جهانی کارگر در سایر کشورها و سراسر جهان باید کوشید. اما 8 مارس، روز جهانی زن، تنها در چند کشور سابقا "سوسیالیستی" تعطیل است. در اروپای غربی و امریکا که زادگاه و پرورشگاه این روز و این خواست جهانی برابری زن و مرد است،  این روز تعطیل نیست.

کارهای بسیار مهمی روی زمین میماند اگر این روز را کارگران و اعضای عدالتخواه جامعه در محیط کاری خود بمانند و فراغت لازم را برای انجام این مهام نداشته باشند. تبلیغ و ترویج حقانیت برابری کامل زن و مرد، ارزیابی فعالیت و مبارزات ما، در این عرصه، طی سال گذشته، برجسته کردن موفقیتها و نقد و بررسی موانع و شکستها و برنامه ریزی برای سال آتی پیش رو که هرچه پرثمرتر جلو برویم؛ از جمله اموری است که ضرورت صرفنظر ناپذیرشان آشکار است. پرداختن به چنین اموری، وقتیکه کارگران و شاغلان باید 8، 9 یا 10 ساعت مشغول تامین معیشت باشند دشوارتر میشود و چه بسا زمین میماند!

در واقع، برای پرداختن کافی به این امور مهم به بیش از یک روز وقت نیاز است. ما تنها فعالان عبوس یک مبارزه ی سخت نیستیم. ما میخواهیم چنین روزهایی را با برپایی جشنهای شاد و فرحبخش به پایان ببریم. آیا پر توقعی است اگر بخواهیم برای چینی جشنی هم به یک روز کاری دیگرهم نیازمندیم؟ اگر برای استراحت و آماده شدن مجدد برای کار، یک روز تعطیل دیگررا هم به خواسته ها اضافه کنم، دیگر حسابی داد حسابداران بورژوازی را درمیاورم که، جز هنگام محاسبه ی دستمزد، حساب نیروی کار مارا، دقیقه به دقیقه ، دارند! اما واقعیت اینست که مذهبی ها برای مراسمهای ارتجاعیشان توانسته اند سه روز تعطیل برا ی اعیادی نظیر پسح (پٌسک، ایستر) و کریسمس شان به جامعه تحمیل کنند ولی وقتی نوبت به اول مه و 8 مارس ما میرسد، حسابداران بورژوازی دادشان در میاید! ما در یک حکومت کارگری، با هدف لغو کارمزدی، فرصت کافی برای چنین مراسمها و جشنها یی را فراهم خواهیم کرد. اما حالا  و زیر سلطه ی بورژوازی هم، هرجا زورمان برسد باید برای هریک از این مناسبتها یک یا دو و حتی سه روز کار را، به عنوان تعطیل رسمی به بورژوازی تحمیل کنیم.

من این خواست را چند سال پیش در دومین روزنامه ی بزرگ سوئد منتشر کردم. این روزنامه از خوانندگان خود همه پرسی کرد و این خواست 23% موافق داشت. 23% اکثریت نیست اما تقریبا یک نفر از چهار- پنج نفر موافق بود. به این معنی که دراین دنیای خرافه زده ی بورژوازه هم میتوانیم به پشتیبانی انبوهی از مردم امیدوار باشیم!

 کمونیستها در هر کشور و در پیوند با مبارزات کارگران محل، برای این خواست، نیرو بسیج میکنند. این مطالبه، خود، بسیج کننده هم هست و گرایشهای بورژوایی را که میخواهند 8 مارس را مصادره کنند، به زیر حجاب ببرند یا آنرا به یک جنبش لینی با خواستها یی کمتر از برابری کامل زن و مرد تبدیل کنند، محک میزند.

مصلح ریبوار

[e-mail]

 

خطرات محیط کار یا جبهه ی جنگ طبقاتی؟!

 

 

هنوز ماجرای کارگران معدن شیلی در صدر اخبار بود که قتل 20 کارگر معدن درگوشه دیگری از دنیا، در چین، به تیتر خبرها رانده شد؛ و اینکه آمار(به قول بی بی سی "رسمی") نشان داده که تلفات کارگران معدن تنها در چین در سال گذشته، از 2600 نفر گذشته! همین آمار رقمی حدود 7000 نفر را برا ی سال 2002 ارائه میدهد؛ به دفعات فراتر از تعداد سالانه ی سربازان کشته شده ی ناتو در فلان جنگ امپریالیستی! این یکی از نتایج جنگ اعلام نشده علیه طبقه ی کارگر است؛ تازه در تنها یکی از جبهه ها!

به اسارت گرفتن زنان و کودکان، واداشتنشان به کارهای سخت و پست، از جمله: کارهای خانگی، ساختمانی، تن فروشی و بالاخره وجود 300 هزار کودک-سرباز درکدام سیستم قدیمی بردگی و فئودالی اینچنین وسیع بوده است؟

یکی از کارگران نجات یافته از دام مرگ معدن در شیلی، همین دیروز و پس از آرام شدن بوق و کرنای ناسیونالیستی بورژوازی شیلی، صدا به اعتراض برآورد که "این اتفاق نمیبایست میافتاد!". تازگی هم معلوم تر شده که همین کارگران، چند ساعتی قبل از فاجعه، غرشهایی شنیده بودند وخواسته بودند که از تونل بیرون آورده شوند اما رئیس معدن مانع شده بود!

رئیس جمهور دست راستی شیلی، بخوان جانشین پینوشه، چاپلوسانه وعده میدهد که "تلاش خواهد کرد" جلو تکرار چنین وقایعی را بگیرد! اما فورا با این سوء ظن روبروست که به خاطر "هزینه ی بسیار" نخواهد توانست به این وعده وفا کند. به عبارت ساده تر، بورژوازی، حتی در این لحظات خیال ندارد از استثمار وحشیانه دست بردارد و خجولانه میگوید: جان کارگر ارزانتر است!

این جبهه ی جنگ نابرابر بورژوازی علیه کارگر، در سکوت رسانه ها، هر ساله دهها هزار قربانی میگیرد. هیچکس خبر ندارد که تحمیل کار شاق و بالابردن بارآوری و افزایش ساعات کار و کاهش دستمزدها و نگرانیهای کاری و خانوادگی چه اندازه به سلامت افراد طبقه ی کارگر صدمه میزند و به چه تعداد سکته ها و بیماریهای روحی و جسمی از این رهگذر، بازهم قربانیهای بیشتری میگیرد. پاسخ این تعرض، هیاهوی ناسیونالیستی "زنده باد شیلی" نیست؛ مرگ بر نظام تولیدی سرمایه داریست! این حقیقت نباید درمیان تبریک و تهنیت به خانواده های کارگران نجات یافته گم شود. تعرض دد منشانه ی بورژوازی در سراسر جهان با هیاهوی "پیشرفت" توجیه میشود؛ انگار اگر سرباز 12 ساله یی با تفنگ ام 16 بجنگد اشکالی ندارد!

کارگر کمونیست انسان را بر پیشرفت مقدم میشمارد. این هوش فراوانی نمیخواهد که بورژوازی باید دست از این حماقت بردارد که موبایل تلفن امتیازی برای تنفروش به شمار نمیرود؛ و ابزارها باید در خدمت انسانها باشند نه برعکس! نه؛ بورژوازی هم آنقدر احمق نیست. چیزی که در این میان کم است نیرویی است که در روشنایی این منطق، زورگویی این دد منشان را به عقب نشینی وادارد.

آیا در فرانسه دارد این اتفاق میافتد؟ همه ی جامعه ی آگاه فرانسه به خیابان آمده و در اعتصاب است. این بسیار شعف انگیز است. در اسپانیا، یونان، و شاید قریبا در انگلستان هم کارگران و مردم آگاه، در تعرضاتی سنگین علیه سرمایه درگیرند. صدای همین کارگران نجات یافته ی شیلیایی که به اعتراض بلند است، پیام امیدی را دربر دارد.  اما همه ی این امیدهای زیبا، اسیر سندیکالیسم، ناسیونالیسم و پراکندگی بر حسب  شاخه های تولیدی و یا درون مرزها ی دستساز سرمایه اند. درفرانسه، بورژوازی از "سیاسی" شدن مبارزات کارگران هراسیده است. آقای رئیس جمهور فرانسه آنقدر احمق نیست که نداند مبارزه ی کارگران از همان اول هم سیاسی بود. چیزی که سارکوزی را نگران کرده ارتقای آگاهی طبقاتی و گسترش مبارزات کارگران وشکستن مرزهاست! جلب پشتیبانی دانشجویان و گروههای دیگردر فرانسه آیا آغازی تازه را نوید میدهد؟ چنانچه طبقه ی کارگر در فرانسه بتواند از سد سندیکالیسم و گرایشهای تفرقه افکنانه بگذرد و موفق به اتحاد گسترده ترو به عقب نشاندن بورژوازی در این تعرضش گردد، خود به خود یک پیروزی بزرگ را برای طبقه ی جهانی ما رقم میزند و این پیش درآمدی است برای پیشرویهای بیشتر.

این اتفاق دیر یا زود باید بیفتد و کارگران با اتحاد و آگاهی کمونستی، آن قدرت را که لازمش دارند به دست آورند. اما به نظر نمیرسد بورژوازی سر سازگاری داشته باشد چراکه درگیر بحران عمیقی است که مجال مانور را ازآن گرفته است! از طرفی، همین فلج شدن بورژوازی بحران زده، شاید نوید دهنده ی طلیعه ی یک خیزش جنبش کارگری کمونیستی باشد که توهمات سندیکالیستی-ناسیونالیستی را درمینوردد؛ چراکه، این نظام هیچگونه توجیه انسان پسندی ندارد و باید، با نیروی کارگران آگاه و مردم آزادیخواه، جایش را به نظام کمونیستی بدهد تا انسان  بیشتر از سودآوری معدن و طراز بودجه ی دولتی دزدان سرمایه دار ارزش داشته باشد.

    مصلح ریبوار[e-mail]

سوء استفاده ی نادمین از سروده های من موقوف!

 

مدتهاست که گروههایی از حاشا کنندگان از کمونیسم که نام کومه له را هم یدک میکشند، سروده های مرا ازتلویزیونهایشان پخش میکنند. این باید یک توقع طبیعی باشد که نادمین و حاشا کنندگان از کمونیسم دیگر نباید دستاوردهای کمونیستی کومه له را برای رسیدن به منظورهای ارتجاعیشان به کار گیرند.

 آسوسات و روژهلات تی وی، شبانه روز، مشغول ندامت و پشیمانی از کمونیسم و خضوع و خشوع  بیهوده در برابر بورژوا- ناسیونالیسم کردی از طرفی، و شوونییسم اخیرا- سبز- شده ی ایرانی از طرف دیگر، هستند. آنان بیشترین هم و غم سیاسی و تبلیغیشان را صرف "پاک کردن" خود از کمونیسمی میکنند که توهم دارند روزی به آن دچار بوده اند و ممکن است مانع مقرب افتادنشان نزد بورژوازی محلی و کشوری بشود! بیهوده بودن اینگونه تلاشهای این جنابان موضوع این نوشته نیست. آنچه من میخواهم توجه همگان را به آن جلب کنم اینستکه آنان حق ندارند از دستاوردهای کمونیسمی سوء استفاده کنند که از آن نه تنها حاشا کرده اند بلکه کمر به مبارزه با آن هم بسته اند! بخشی از این دستاوردها سروده های من است که آنان (بی آنکه نامی از من ببرند) در تبلیغاتشان به کار میگیرند. تا آنجا که به من مربوط میشود، بدین وسیله اعلام میکنم که آنان حق پخش و یا هیچگونه استفاده یی از آن سروده ها را (با نام یا بدون نام)  ندارند.

شاید من میبایست خیلی پیشتر از اینها این را اعلام میکردم. حالا هم برای این اعلام دیر نشده. به خصوص که اخیرا این خانمها و آقایان، به قول مشهور "از هول حلیم" بیشتر دور برداشته اند و آشکارتر از همیشه دست خودرا رو کرده اند!

 امیدوارم همینقدر کافی باشد و این رسانه ها آنقدر به حقوق افراد احترام بگذارند که از این سوء استفاده دست بردارند.

مصلح ریبوار

  اوت 2010   شهریور  ۸۹

[e-mail]

سه د به هار به شوین مارکس دا

سه د به هار به شوین مارکس دا 

  مصلح ریبوار؛ مارس  1983

 

هاوری؛

                هوزان؛

مه زن؛

               رابه ر؛

                  هاوری مارکس!

سه د به هاره به جیت هیشتوین.

سه د به هاره،

         سه د به هاری

             پرله هه لس و که وت و خه بات؛

            که وا سیمای دلیرانه ت

              - پیری پسپور-

            گه شترین و روونترین ئه ستیره مانه

            به ره و ئاسوی گه ش و روونی سوسیالیسم

                                                   به ره و ئاوات؛

***

زور له میژه

                ئالای پیروزی بیرورات

که وتوه ته سه ر شان و باهووی

               پرولیتاریای جیهانی

که وتوه ته ده ستی لیزانی پاله وانی بیر وباوه ر

                                هاوریی پیشره وی جه نگاوه ر

                                                          هاوری لینین!

***

هه رچه ند، ئه وا ماوه یه که

                             گه ردی زه ردی

                             نه شه کاوه یی له میژین

                             نیشتوه ته سه ر     

                             ئه و ئالا سووره ی تو و لینین

به لام ئه مرو

               که وا دیسان  

               سه را سه ر کومه لی جیهان

               وه ک خاکه لیوه

                                      لیواوه

به ته وژمی شورشی پرولیتیری

             گه ردی زه ردی هه لپه رستی

                      له ئالاکه ت ده ته کینین

چه نای چه ن سال پاش تو و لینین

               ئالای سووری بیر و باوه ری پیروزتان

                                              ده شه کینین!

به هاری سال

             به گولی ئال

            به گولی ئالی ئالای سوور

                                            ده نه خشینین!

هاوریی هوزان

            ئیمه هه مان

              هاوری یانی مانیفیستی کومونیستین!

           ئیمه هه مان

              هاوری یانی مانیفیستی کومونیستین!

                                                                              مصلح ریبوار؛ مارسی 83